Donderdag 14 maart, 2024

Xavi vertoond al een week heel druk gedrag. Hij loopt constant achter Jessy aan. Ook plast hij buiten overal tegenaan.

Toch maar even bij Jessy gekeken en bleek dat ze loops is geworden. 

Miranda een bericht gestuurd en afspraak gemaakt om progesteron te prikken. Ik wilde eerst een afspraak voor maandag maken, maar besloot om vrijdag 15 maart progesteron te laten prikken.

Vrijdag 15 maart, 2024

Met jessy naar de dierenarts. Ik had zelf het gevoel dat ze nog heel pril in haar loopsheid zat. Progesteron geprikt en een paar uur later belde de dierenarts. Jessy was toch al verder met haar progesteron dan gedacht. Dat verraste me wel, maar wel al heel leuk.

Overlegt dat we zaterdagmorgen weer progesteron zouden gaan prikken.

Zo veel zin in en ook spannend voor de periode die we tegemoet gaan.

Maandag 18 maart, 2024

Zaterdag hadden we ook progesteron geprikt, maar toen was de waarde nog niet veel gestegen. Daarom afgesproken om vandaag weer te prikken.

Jessy daagt Xavi al flink uit thuis. Ze houd haar staart al zo nu en dan opzij als Xavi een geluid maakt.

Xavi wordt al helemaal gek en is heel onrustig. Hij jankt veel en wilt zo graag naar Jessy toe.

Progesteron geprikt en werd later doorgebeld door de dierenarts. 

Advies was om over 12 uur de eerste dekking te proberen.

Miranda is maandagavond gekomen. We laten Jessy en Xavi bij elkaar. Xavi springt er elke keer op en Jessy blijft staan.

Jessy is nog niet helemaal klaar ervoor. En opeen geven moment besluiten we om dinsdag ochtend vroeg het maar te proberen.

Dinsdag 19 maart,2024

Miranda is al heel vroeg hier. Xavi en Jessy bij elkaar gedaan en al heel snel was er een natuurlijke dekking en hebben ze gekoppeld gestaan.

Daarna hadden we besproken dat ik s 'avonds laat met Xavi en Jessy naar Miranda zou gaan en daar nogmaals Xavi te laten dekken op Jessy.

Allebei hadden ze er nog wel zin en niet veel later was een 2e natuurlijke dekking met koppeling een feit.

Het was een mooie dekking en Miranda en ik hadden er een goed gevoel over.

Dinsdag 16 april,2024

Vandaag was het dan zover. De echo hadden we om 13.30 u gepland. 

Wederom was het vermoeden er wel dat ze drachtig was. Haar tepels waren gegroeid en wat verkleurd. Verder had Jessy ook niet veel zin om met de anderen buiten te spelen en bleef liever binnen of bij mij in de buurt liggen. Ook zocht ze de rust wel eens op om ergens alleen te gaan liggen.

Het laatste stukje wandelen sjokte ze ook achter je aan net als bij de andere 2 drachten.

Miranda kwam hier en we zijn toen samen met Jessy naar de dierenarts gegaan voor de echo.

Daar was meteen duidelijk dat ze drachtig was, we hadden wel wat pups gezien, maar hoeveel kunnen ze nooit precies zeggen.

We waren weer heel blij met de bevestiging dat ze drachtig is. Naar huis gereden en natuurlijk gebak gehaald om het te vieren.

Over 5 weken is het al zover. Datum rond 21 mei 2024 dat ze worden verwacht. Nu wordt het nog even een drukke periode.

Eerst alles nalopen wat we nog hebben en moeten aanschaffen. Daarnaast heb ik 3 weken de tijd om de hondjes in de trimsalon nog te trimmen en dan gaat deze voor een aantal weken dicht.

Ik heb er weer heel veel zin en kijk er naar uit om Jessy lekker te verwennen en om tzt de pups geboren zien worden.

Maandag 22 april, 2024

Morgen is Jessy 35 dagen drachtig. Ze krijgt al een beetje een buikje. De tepels zijn ook al flink groter geworden. Ze heeft al wat meer eten gekregen. Morgen krijgt ze weer meer voer. We zien dat ze meer honger krijgt. Verder houdt ze momenteel heel veel van rust en dat laat ze zo nu en dan ook aan de anderen weten. Ze is wel nog steeds energiek en erg blij. Ze blijft een bobtail.

Het lopen in het begin gaat goed, maar daarna sjokt ze achter me aan en past ze haar tempo zelf aan.

Dinsdag 30 april, 2024

Jessy is alweer 42 dagen drachtig. Ze komt goed in gewicht aan. Ze is vandaag begonnen met 3 keer te eten op een dag, zodat ze meer krijgt maar wel in kleinere porties.

Jessy is enorm aanhankelijk en wilt graag aandacht. Als ik haar vraag laat maar even je buikje zien dan gaat ze liggen en draait voorzichtig op haar rug. 

Rondom haar tepels raakt het al wat voller en de tepels zelf zijn enorm gegroeid.

Ze houdt nog steeds van rust. Ze zoekt soms ook de ruimte op waar ze lekker alleen kan liggen. Als ik dan vraag loop je mee blijft ze liggen. Ik geef haar dan ook de rust.

Tijdens het wandelen is ze de laatste stuk niet echt vooruit te branden.

Verder hebben we vandaag ook een mooi bericht gekregen van Xavi. Hij is ook vrij van Multi Ocular Defect. Dus dat is altijd fijn om te horen.

Maandag 13 mei, 2024

Jessy is vandaag 55 dagen drachtig. Ik ben ontzettend druk geweest. Vorige week dinsdag zijn de laatste hondjes getrimd. Daarna is de trimsalon dicht gaan tot eind juli ongeveer.

Verder heb ik woensdag Ginny gewassen. Zij is de dochter van Jessy en Xavi van het 1e nest. Ginny had nog een puntje nodig voor Nederlands Kampioenschap, daarom was ze nog ingeschreven op 2 shows.

Met Hemelvaartsdag in Arnhem en zondag in Zeeland. Echter Ginny won haar laatste punt in Arnhem. Dus hoefde ik zaterdag 11 mei Ginny niet meer te wassen en ik had besloten om dan ook niet naar Zeeland te gaan.

Op vrijdag 10 mei werden er nog overal in huis airco's geplaatst.

Zaterdag 11 mei ben ik de kraamkamer helemaal schoon gaan maken. Alles opgeruimd wat ik niet nodig had en uiteindelijk de werpkist neer gezet.

de kraamkamer is klaar.

We lopen ook sinds vorige week dinsdag alleen met Jessy. Ze kan het tempo van de andere honden niet meer aan.

Ze slaapt nu ook s 'nachts alleen in de kraamkamer. Niet meer bij de andere honden. Ze zoekt echt haar rust op.

Vanavond ben ik een poos bij haar gaan zitten en heb haar mooie buikje gevoeld. Daar was dat heerlijke mooie emotionele gevoel......het voelen van leven in haar buik.

Ik blijf dat elke keer weer een byzonder moment. Ik word daar zo blij van.

Vanaf morgen krijgt Jessy 4 keer daags eten. Gelukkig eet ze nog goed. 

We gaan nu rustig naar de bevalling werken. De andere honden worden nog geborsteld en verder gaan we lekker genieten en ook mijn rust pakken, want die heb ik straks hard nodig.

Donderdag 16 mei, 2024

Jessy eet nog steeds. Ze heeft er niet altijd evenveel zin in om te eten. Eerder wist ze niet hoe snel ze het voer moest op eten. Nu kijkt ze eerst nog wat rond en gaat dan eten. 

Ze krijgt nu 4 keer daags een portie. 

We gaan nog steeds alleen met haar wandelen. Ze loopt heel langzaam en staat vaak gewoon stil om rond te kijken. Het tempo is er helemaal uit.

Sinds woensdag ligt ze ook veel alleen. Ze mag gewoon bij de rest liggen, maar dat wilt ze niet meer. Ze zoekt echt de rust op. 

Zo nu en dan gaat ze ook op de mat of kleden graven.. Verder slaapt ze veel.

Ze wordt nu ook dagelijks getemperatuurd voor de evt. temperatuur daling.

Haar buikje is geschoren en haar tepels zijn schoongemaakt. Elke avond hebben we even een lekkere ontspannen moment met elkaar. Ze vind dat heerlijk die aandacht.

Ze is nog steeds de vrolijke lieve Jessy.

We tellen de dagen af.

Vrijdag 17 mei, 2024

Vrijdagnacht heb ik mijn matras neergelegd bij Jessy en ben bij haar gaan slapen. Ze was erg onrustig en wilde maar overal achter kruipen.  Ze begon te graven.

Ze liep veel heen en weer en kwam natuurlijk regelmatig bij mij op matras liggen.

Zaterdag 18 mei, 2024

We hadden niet veel geslapen. Ze zonderde zich zo nu en dan af en was in zichzelf gekeerd. Ze kreeg rillingen over haar lichaam.

Inmiddels was Miranda ook hier. We konden wel zeggen dat ze uitdrijvingsweeën had.

Ze hijgde veel en kon de rust maar niet vinden.

Miranda is om 17.30 u naar huis gegaan om te eten. We hadden afgesproken dat ik haar zou appen wanneer er weer activiteit was.

Om 20.30 u verloor ze water en ik appte Miranda. Ze had echter nog niet veel weeën en dat bleef maar duren zo. Op een gegeven moment kreeg ze persweeën en tijdens het toucheren voelde ik dat de pup in stuitligging lag.

Zondag 19 mei, 2024

Om 00.15 u werd de 1e pup geboren. Het was een reu van 554 gram. Super knap gedaan van Jessy. Best een grote pup en dan nog in stuitligging.

Echter Jessy ging bij de pup in de werpkist liggen en was moe. Ze ging slapen en de bevalling stagneerde. 

We hebben het reutje aangelegd in de hoop dat de weeën weer op gang kwamen, maar dat gebeurde niet. Ik heb haar mee naar buiten genomen, zodat ze kon plassen. Handdoek en telefoon meegenomen voor het geval dat ze buiten een pup zou krijgen, We hebben even rondjes gelopen ook in de hoop dat de bevalling weer op gang kwam.

Ook dat mocht niet baten. 

Om 3.00 u De dienstdoende dierenkliniek gebeld dat de bevalling stagneerde. De dierenkliniek gaf aan dat dat niet erg was en dat een teef haar pauzes tussendoor kon pakken, zolang ze maar geen langdurige persweeën had. Dat had Jessy ook niet. Ze had 3 keer een wee endan hield het op.

Verder gaf de dierenkliniek aan dat er nu toch niemand was die een echo of röntgenfoto kon maken en ze kregen al een keizersnee van een kat, dus ze hadden geen personeel. We konden het gewoon afwachten.

We hebben toen maar Nutri Drops gegeven om Jessy energie te geven, maar dat hielp ook niet. Als laatste hebben we nog glucose water gegeven, zodat wederom een energieboost zou krijgen. Het bleef echter bij hetzelfde. 3 keer een wee en dan hield het op. De weeën waren ook totaal niet krachtig.

Om 6.00 u heeft Miranda de dierenkliniek gebeld. En het verhaal uitgelegd en daarbij dat we zeker wisten dat ze nog pups in haar buik had zitten.

De assistente ging overleggen met de arts en die gaf aan dat we konden komen en of we er 6.30 u konden zijn. De dagdienst was inmiddels begonnen.

De arts heeft eerst een onderzoek gedaan bij Jessy en haar getoucheerd. De ruimte was groot genoeg voor het doorstromen van de pups, maar ook hij constateerde dat ze geen kracht had in haar weeën.

Er werd een echo gemaakt. Daar op was een hartslag te zien en lege blaasjes. Volgens de arts was de hartslag al flink vertraagd. Miranda en ik gaven meteen aan dat we een keizersnee wilden en wel meteen. De arts kon ons niet garanderen dat de pup wel zou leven, want het zou ook nog eens narcose binnen krijgen. Maar een andere optie was er niet, Er moest gewoon meteen worden gehandeld.

Jessy werd meegenomen en Miranda en ik maar wachten. Dan duurt het wachten lang. De spanning was te snijden.

Uiteindelijk kwam er een assistente met 3 pups aan. De pup met de trage hartslag had het overleefd en bleek ook een reutje te zijn. 

Daarbij had ze nog een reutje en een teefje in de hand, maar die gaven geen tekenen van leven. Miranda nam eem pup aan en begon meteen te reanimeren/ wrijven van de pup. De assistente deed dat met het reutje. Tussendoor deed ik beademen en uitzuigen. Op een geven moment kreeg het teefje weer kleur en meende de arts dat ze hartslag hoorde. 

De assistente ging naar Jessy terug en gaf het reutje aan mij, zodat ik verder ben gegaan met reanimeren, beademen en uitzuigen. 

Het teefje veranderde weer van kleur en toen heeft een arts haar nog meegenomen om nog meer medicijnen te geven en zuurstof. De arts kwam terug met haar en Miranda stelde terecht de vraag Wanneer is het tijd dat je ermee stopt. De arts gaf aan dat de tijd nu gekomen was. We zijn 45 minuten bezig geweest, maar helaas zonder resultaat.

Jessy werd terug gebracht en met haar ging het heel goed. De arts gaf aan dat een keizersnee altijd een rotzooi was op de operatiekamer, maar nu was het helemaal een bende. Jessy had een paar legeblaasjes waar geen vrucht meer in zat, maar waar wel steeds meer vruchtwater in kwam. Deze blaasjes hebben ervoor gezorgd dat de pups niet konden worden uitedrevenen dat met persen ze gewoon zijn dood gedrukt.

We mochten naar huis.

Thuis gekomen waren we ontzettend moe. Niet alleen dat we een dag en nacht wakker waren, maar door de spanning, emotie en machteloosheid.  We voelden ons verslagen.

Gelukkig hebben we nog wel een pup kunnen redden en  Jessy, want dat had ook nog anders kunnen aflopen.

Dinsdag 21 mei,2024

Miranda en ik hebben veel met elkaar over het gebeuren gesproken en hebben er ook weer veel van geleerd.

De boy's komen goed aan en met mama Jessy gaat het elke dag beter. Vandaag lag ze alweer een stuk rustiger in de werpkist. Met wandelen loopt ze ook alweer beter, wond ziet er goed uit. Verder is ze een super moeder. Ze reageert goed op de pups en doet wat een moeder moet doen.

Verder hebben we een paar moeilijke berichten moeten sturen aan de mensen waar helaas geen pup beschikbaar voor was en ook de blije, vrolijke berichten voor de mensen waar wel een pup voor beschikbaar is.

Op it4dogs de geboorte aangifte gedaan en de reutjes een kennelnaam gegeven.

Het nestje moest met een C beginnen en we hebben daar Disney namen voor gekozen.

We hadden natuurlijk al wat namen bedacht. Miranda heeft deze ook gezien en zij vond Chester leuk en ook Crush. De oma van de reutjes heet Hockesberghe's Walc Caitlynn Crush dus dat is wel mooi dat deze weer terug komt in de naam van haar kleinzoon.

Chester From Bobbers Love Of Beauty                     Crush From Bobbers Love Of Beauty

Woensdag 22 mei, 2024

De nacht is rustiger verlopen dan andere nachten. Jessy is ook veel relaxter. Ze ademt  rustiger en hijgt bijna niet meer.

De boy's doen het goed. Ze zijn flink aangekomen. Gisteren waren de melkklieren bij Jessy nog best hard. Dit werd gisteren in de loop van de dag al wel weer minder. Vandaag zijn ze lekker soepel en lijkt het of ze zo'n regeldag heeft.

De warmteplaat hebben we uit de werpkist gehaald. Ze gingen er naast liggen ipv erop. De warmtelamp staat nog wel aan, maar hangt al wel hoger.

 Zowel Chester en Crush zoeken heel veel de warmte bij mama op. Ze gaan tegen haar aan liggen of op haar poten. En als ze even de werpkist uit is dan piepen ze en zoeken dan mama Jessy echt.

Zaterdag 25 mei, 2024

Het is vandaag alweer een week geleden dat Mama Jessy met haar weeën begon. Donderdagmiddag zijn we nog even met Jessy nar de dierenarts geweest, omdat de wond er niet helemaal rustig uit zag. Natuurlijk moesten de puppy's mee anders wilde zij ook niet gaan. De dierenarts heeft haar wond nagekeken en toch voor de zekerheid maar antibiotica gegeven.

Jessy is nog steeds niet lekker. Ze wilt bijna niet eten, zelfs zalm wilt ze niet eten. Gisteravond en vanmorgen nog maar een dosis Nutridrops gegeven om wat aan te sterken. Ze is wel heel alert naar haar pups, want ze hoeven maar iets te piepen en ze ligt alweer in de werpkist. Ze is ook heel waakzaam.

De puppy's doen het verder goed. Ze hebben al bijna hun gewicht verdubbeld.  Ze liggen lekker veel bij elkaar. De oogjes worden al iets kleine spleetjes. Nog een paar dagen en dan gaan de ogen open.

Het piment om hun mond en op hun neus begint al mooi te komen. Papa Xavi heeft via het raam kennis gemaakt met zijn kroost. Zo leuk om te zien.

Hopelijk gaat het met Jessy ook snel weer beter!!

Maandag 27 mei, 2024

Jessy krijgt vandaag de laatste antibiotica. Ze eet alweer uit zichzelf en ze is ook al meer de gekke Jessy die ze eerder was.

De pups groeien goed, vooral Crush die heeft een behoorlijke inhaalslag gehad. Wanneer ze bij moeder hebben gedronken dan zijn ze daarna tevreden en slapen lekker.

Elke dag gaan de oogjes iets meer open. Het zal nog wel een paar dagen duren en daarna gaan de oortjes ook open.

Ik vind dat ook altijd een mooi gezicht om dan die lieve kraaloogjes te zien.

Maandag 3 juni, 2024

De puppy's zijn 2 weken oud nu. Ze beginnen al wat rond te lopen in de werpkist. Echter dit is nog heel ongecontroleerd. Ze vallen daarom ook nog gauw om.

Wat leuk is om te zien dat er interactie tussen de beide broertjes ontstaat. Ze tasten elkaar met de bek af en laten ook al aan elkaar weten dat ze iets niet leuk vinden.

Ook al kunnen ze nog niets horen. De oortjes zijn nog niet open, maar de oogjes zijn langzaam geopend. Elke dag een stukje meer open.

Mama Jessy is nog steeds wel aan het herstellen van de keizersnede. Ze loopt al wel een blokje om, maar op een heel rustige tempo. De wond is nu bijna dicht. Het ziet er heel rustig uit. De wondranden zijn ook mooi roze en het is ook droog.

Ze groeien goed en zijn heel tevreden nadat ze bij mama Jessy hebben gedronken. Ze groeien zo hard dat we nu de doodligstangen hebben weggehaald, want ze kwamen al bijna vast te zitten.

Het pigment begint heel mooi te groeien. Chester heeft bijna zijn neusje al helemaal zwart.  Bij Crush moet het nog verder pigmenten. De bovenlip en onderlip van beiden reutjes worden al zwart. Zo mooi hoe dat in zo'n snel tempo gaat.

Zondag 9 juni, 2024

Ze zijn vandaag alweer 3 weken oud.

We hebben weer een bewogen week achter de rug. Dinsdag zijn de pups ontwormt. Echter Crush reageerde daar best wel slecht op. Hij was misselijk en wilde niet drinken. Daarnaast had hij ook nog diarree wat er uit spoot.

Hij was echt niet lekker. Voelde heel slap aan en viel ook af. Uiteindelijk Crush puppymelk bijgevoed en Nutridrops gegeven. Hier knapte hij wel van op. Hij werd weer actiever en begon ook weer te drinken. Echter in de nacht hetzelfde verhaal. Niet willen drinken, heel passief. Toen wederom Nutridrops gegeven. 

In de loop van de ochtend begon hij weer op te knappen.

Jessy voelt zich ook nog steeds niet helemaal lekker en doordat ze zich niet lekker voelt, pups minder hebben gedronken liep de melkproductie in en snel tempo terug.

Ze dronken lang bij Mama Jessy, maar kwamen weinig tot niets aan.

Miranda was woensdag en donderdag hier ook nog even wezen kijken hoe het met de boys ging. We hebben toen ook overlegd dat het goed zou zijn om Mousse te gaan geven en alles wat ze van mama Jessy binnen krijgen is mooi meegenomen.

Ze moesten het eerst even proeven en uit proberen. het is ineens ook heel iets anders dan melk. Echter toen ze het door hadden vonden ze het erg lekker en aten ze het goed op. Hierdoor kwamen ze gelukkig ook weer aan. Ze zien er ook goed uit.

We hebben donderdag ook een hekwerk achter de werpkist gezet, zodat ze er ook uit kunnen als ze willen.

Crush is heel ondernemend en ontwikkelt al een karaktertje. Hij is erg zelfverzekerd, soms huilt hij ook als een wolfje. Crush is ook het liefst uit de kist. Hij vind het waarschijnlijk ook wel wat warm daarin.

Chester daarentegen ligt toch het liefst nog in de werpkist. Hij vind het allemaal wel best. Hij slaapt ook heel veel. Als hij op tijd zijn eten krijgt is hij heel rustig aanwezig. Zo niet nou dan komt er heel wat geluid uit dat kleine lijfje.

Dinsdag 11 juni, 2024

De puppy's groeien goed. Ze eten de mousse helemaal op en drinken dan nog bij Mama Jessy  als toetje. Het lijkt wel of ze elke dag groter worden.

De wond van Mama Jessy is bijna helemaal dicht. Onderhuids zit het wel dicht, maar de bovenste laag bijna. Ze voelt zich ook al wat beter. Tijdens het uit laten kunnen we al een iets grotere ronde lopen. Echter dit gaat wel op zijn slakke gangetje. Als ze buiten een hond ziet lopen blaft ze meteen. Ze houdt ook nauwlettend in de gaten of er niemand naar ons huis loopt en vooral geen honden. Ze is zo beschermend.

Chester komt ook wat losser. Hij heeft gezien hoe zijn broertje de werpkist uit gaat en dat is hem ook een keer gelukt. Toch aarzelt hij nog behoorlijk. Hij vind het lekker om even geknuffeld te worden. En dan weer terug in de werpkist. 

Ze zijn nu ook al door anderen vastgehouden, zoals ook onze Mike. Echter wanneer we de pups even vasthebben komt onze beschermende moeder ook weer en dan worden de pups wild, want ze ruiken haar.

De puppyvisite begint nu ook langzaam op gang te komen. 

Ze zijn nu al wat meer wakker. We hebben ook speeltjes bij in de kist gelegd. Heel voorzichtig beginnen ze daar mee te spelen. Dat wordt ook eerst met hun bek afgetast.

Verder zijn de kiesjes al door en de tanden zijn er aan het doorkomen, dus daar kunnen ze best wel last van hebben.

We genieten elke dag van ze. Ze zijn zo leuk. Richard is volgende week nog thuis en dan moet hij weer gaan werken. Dat is wel jammer.

Donderdag 20 juni, 2024

Het is alweer een tijd geleden dat ik wat geschreven heb. dit kwam, omdat er van alles moest gebeuren in dez periode.

Afgelopen zondag waren de pups 4 weken oud.

Maandag gaat Richard weer werken dus dat is toch 1 hand minder. 

De pups zijn inmiddels verhuisd naar de keuken. We hebben de ruimte schoon gemaakt waar de puppyren zou komen, daarna hebben we ze 1 voor 1 mee naar boven genomen en de grote bobtails aan hen laten ruiken.

De anderen hebben natuurlijk wel al die tijd de pups gehoord, maar nog niet gezien. Dit ging heel goed.

 Toen we de pups in de puppyren deden kwamen ze ook allemaal even ruiken en toen was het goed. Er heerst echt een rust. Mama Jessy accepteert dat de anderen rondom de ren liggen en zo nu en dan even contact proberen te maken met de pups.

De pups lopen niet los tussen de grote, want daar zijn ze veel te klein voor, maar ze hebben dan wel contact tussen de tralies door.

De mousse die ze aten is langzaam over gegaan naar geweekte brokjes. Elke dag wat minder mousse en meer brokjes. Puppymelk kregen ze er ook telkens door, maar dat is nu ook gestopt. 

Mama Jessy gaat er ook nog bij in de puppyren en dan krijgen de pups nog moedermelk. Jessy is dus al aan het af spenen. 

Ze hebben ook al tandjes gekregen dus dat doet ook zeer aan de tepels.  Jessy blijft soms ook tijdens het eten van de pups bij in de puppyren liggen. Jessy likt de bakjes dan nog leeg of ze gaat spelen met haar kindjes.

Wij gaan zelf ook vaak in de puppyren zitten om met de pups te spelen. Ze reageren meteen en komen naar je toe. Ze  spelen even en gaan daar na weer slapen. Ze slapen best nog wel veel. Inmiddels is er al meer visite geweest en de aankomende dagen hebben we meer visite gepland.

De pups zijn ook al even buiten geweest. Het was nog lekker weer, dus toen mama Jessy met haar pups naar buiten gedaan. Ze vonden het best eng. eerst gingen ze meteen bij mama drinken en daarna de boel iets verkennen.

Crush was meteen al aan het rondlopen, terwijl Boaz ( Chester) lag te piepen. Hij vond er nog niet veel aan. Hij herstelde zich wel snel en liep ook rond op het kunstgras.

Je kunt nu al een beetje de karakter van de pups zien. Crush is zelfverzekerd, stabiel, herstelt zich heel snel, weet wat hij wilt en huilt als een wolfje.

Boaz is rustiger, kijkt eerst de kat uit de boom, is op de mensen gericht, herstelt zich ook wel maar heeft meer tijd nodig, hij laat veel toe tot dat hij het niet meer leuk vind en laathet dan ook goed blijken.

Verder zijn ze weer ontwormd. Dit ging goed. Ze hebben er niet veel last van gehad.

Vrijdag 29-6-2024

Er is alweer een week verstreken. Zondag zijn de pups 6 weken oud. Baasjes van Boaz zijn zondag weer wezen knuffelen met hun Boaz. Ze moesten een lange reis maken, want ze kwamen met de trein.

De aankomende baasjes van Balou zijn dinsdag avond geweest . Ze waren helemaal blij. Vooral, omdat ze een poosje terug hun bobtail moesten laten inslapen. Ze zijn gelukkig. Dan zijn wij ook blij. We denken dat zowel Boaz als Balou een gouden mandje krijgen.

Crush From Bobbers Love Of Beauty                           Chester From Bobbers Love Of Beauty

aka Balou                                                                            aka Boaz

Deze week zijn Boaz en Balou steeds meer naar buiten gegaan. Eerst weer kennis laten maken met de grote honden buiten en toen lekker naar hun speelplekje. Het was van de week heel heet, dus ze zijn vroeg in de ochtend lekker naar buiten gegaan en in de middag naar binnen. Vervolgens zijn ze dan s' avonds weer een poos naar buiten.

Ze vinden het heerlijk. Ze kunnen rennen. Klauteren door de tunnel lopen. Er is een huisje waar ze onder kunnen liggen om te schuilen, speeltjes en een schommel.

Verder worden de brokjes niet meer geweekt in water. Ze eten ze nu zo, omdat ze voldoende tanden hebben. Het is nog wel wennen voor ze, maar ze doen het heel goed.

Vrijdag is de chipper van Raad van Beheer geweest. Ze vonden het echt niet leuk. Ze schreeuwden het uit. Ze hebben daarna ook een hele poos geslapen, want dat heeft toch wel een flinke indruk gemaakt.

Boaz is veel ondernemender geworden. Hij heeft ook veel meer energie als Balou. Hij rent door de tunnel en is echt niet meer de afwachtende pup. Hij is een kleine deugniet aan het worden. Tijdens het eten is hij wel heel gauw afgeleid. Hij doet het heel rustig aan. Hij eet wat, daarna gaat hij wat drinken dan eet hij weer wat en vervolgens loopt hij een rondje en gaat weer eten. Hij eet wel rustig en netjes. Vaak zit hij ook op zijn kont te eten.

Balou daarentegen blijft aan het eten en heeft vaak ook als eerste zijn bakje leeg. Echter hij eet heel snel en heeft soms daardoor teveel in zijn mond en waardoor het weer uit zijn mond naast het bakje valt. Dan zit hij weer met zijn poten in het bakje of trekt de hele bak omver. Als hij dan het eten op heeft wilt hij ook vaak ook nog brokjes van zijn broer afpakken.

Verder is Balou nu veel rustiger.  Hij speelt eerst lekker en neemt dan gauw zijn rust. Hij vind de grote honden erg leuk en zou het liefst even met hun spelen.

Zondag 7 juli, 2024

De laatste week is aangebroken dat Balou en Boaz nog hier zijn. Volgende week zaterdag 13 juli en zondag 14 juli gaan deze lieverds weer weg en naar hun eigen gouden mandje.

Dinsdag 2 juli zijn de pups naar de dierenarts geweest voor de 1e inenting. Samen met Miranda en in haar auto, zijn we naar de dierenarts gegaan. Dat vonden ze wel heel raar en lieten dat ook heel duidelijk horen. Ze vonden het niet zo leuk in de auto.

De dag ervoor had ik al een beetje geoefend om aan een lijntje te lopen, maar daar was het toch ook wel weer heel spannend.

Boaz herstelde zich heel snel en liep mooi met mij mee. Echter Balou vond het maar niets en Miranda heeft hem toen maar opgetild.

Binnen moest er eerst gewogen worden. Ze waren allebei 5 kg dus dat is mooi. 

Daarna wachten in de wachtkamer tot de dierenarts ons kwam halen. De assistentes hadden al op hun knieën gezeten om met ze te knuffelen.

Toen naar de dierenarts Balou eerst op tafel. Hij werd onderzocht en alles was goed. Lekker gezond. Tijdens de inenting gaf hij geen kick en mocht weer van tafel.

Daarna was Boaz aan de beurt. Ook hij werd onderzocht en gelukkig gezond verklaard. Hij vond de inenting iets spannender. 

Nadat ze zijn ingeënt, ben ik vaak met hun aan een lijntje buiten gaan lopen. Eerst 6 min en nu ze 7 weken oud zijn, 7 min. Het gaat steeds beter. Ze hebben al wat dingen, dieren en mensen gezien. Een corgi, heidewachtel en een berner sennen hond vonden ze helemaal geweldig. Een klein meisje die om hun heen rende en zo ook met de step. Ze bleven maar kwispelen en blij doen.

Aandacht van mensen die langs liepen renden ze meteen op af en waren helemaal blij. Verder schrokken ze van een duif die net voor hen weg vloog. Ze vinden het geweldig. 

Ik loop nu ongeveer 4 keer op een dag 7 min, daarnaast slapen ze nog veel in de puppyren in de keuken. Verder zijn ze ook veel in de puppy speelplek. Daar is van alles te ontdekken. Ze zijn ook al een paar keer op de schommel geweest en Boaz in de ballenbak. Soms dan rennen ze achter elkaar aan en door de tunnel heen. Op een gegeven moment worden ze dan moe en gaan heerlijk op de tegel liggen dat lekker koel is.

Brokjes eten gaat ook prima. Balou eet nog steeds door en heeft alles ook eerder op dan Boaz. Hij is nog steeds heel afgeleid. Mama Jessy voed ze nog steeds zo nu en dan.

Afgelopen vrijdag hebben ze de laatste ontworming hier gehad. Balou had alleen om 18. 00 u dat hij niet wilde eten. Boaz had ook wat diarree en wilde ook niet eten om 18.00 u. Je kon zien dat ze zich niet zo lekker voelde. De volgende dag was het over.

De baasjes zijn voor de laatste keer op visite geweest. Volgende keer worden ze opgehaald.

Verder zijn er in het weekend ook andere mensen geweest die graag de pups wilden zien en knuffelen. 

Richard is deze week thuis en dan gaan we op pad met de boy's. Nog even flink socialiseren. 

Maandag 8 juli,2024

Vandaag zijn we weer verder gegaan met de zindelijkheidstraining. Nadat ze gegeten hadden en waren uitgelaten, deden we de grote honden naar buiten. Hierdoor konden we de puppy ruimte schoonmaken. Mama Jessy bleef bij hen en ging nog op haar zij liggen om de pups te voeden.

Toen we de boel schoon hadden gemaakt, mochten ook de pups naar buiten in de speelruimte. Het was prachtig weer. In de middag hebben we ze nog even laten slapen in de puppyren. Daarna hebben we ze laten plassen buiten en zijn we naar de dagbesteding van Mike gegaan. Ze zaten voorin de bus bij mij op schoot. Dat was wel weer heel spannend.

Eenmaal aangekomen bij de dagbesteding ( veelal verstandelijk beperkte cliënten ) liepen Balou en Boaz heel mooi aan de riem mee naar binnen. Er kwamen meteen cliënten eraan om de pups te aaien. De pups waren totaal niet bang en waren alleen maar aan het kwispelen. Een cliënt maakte wat hoge, drukke geluiden. Een begeleidster zei dat hij wat rustiger moest doen. Ik gaf aan dat dat juist goed voor de pups was. Dit was alleen maar een goed leerproces voor hen. Ook de manier waarop Balou en Boaz werden benaderd leerden ze van. De een wilde alleen maar de achterkant bij de staart aaien en de ander kwam heel voorzichtig met zijn hand over de kop. Ook dit is een geweldige leerervaring voor de pups.

Zelfs de begeleiders vonden het prachtige pups en de pups kregen alle aandacht. Op een gegeven moment gingen ze erbij liggen en waren toch wel moe geworden. We zijn toen met Mike en de pups aan een riempje terug gelopen naar de bus en weer naar huis gereden. Dit was een geslaagde dag voor de pups. Ze waren heel vrij en daar waren we heel blij om. Op naar de volgende dag.

Dinsdag 9 juli, 2024

Het zou vandaag een warme dag worden. We hebben de bench op de trolley gezet. Daarna de pups in de bench gezet en toen gaan lopen. De pups moesten er heel erg aan wennen om in de bench te zitten. Ze hebben heel lang geblaft, gejankt en gehuild als een wolfje.

We liepen eerst naar de basisschool. Daar hadden de kinderen pauze. Ze zagen ons aan kwamen en stonden allemaal aan het hek om Boaz en Balou te kunnen aaien, De pups vonden het fantastisch en zwaaiden heel hard met hun staart. De juf kwam en toen moesten de kinderen naar binnen, want de pauze was over.

We zijn toen verder door Wehl gaan lopen. De pups moesten terug de bench in en dat vonden ze nog steeds niet leuk.

We zijn naar de DIO drogisterij gegaan. De eigenaresse was altijd heel geïnteresseerd in onze honden, dus gingen we met de pups naar haar winkel toe om ze te laten zien. Ze was op slag verliefd op Boaz en Balou. Ze vond het zo leuk en lief dat we even aan kwamen.

Ze waren al best wel heel moe geworden en hadden het warm. We hebben ze weer in de bench gedaan en zijn naar mijn vader gelopen. Daar hebben we ze laten drinken en konden ze even spelen. Ze lagen lekker op het zeil in de keuken. Ondertussen hebben wij koffie gedronken.

Nadat we naar mijn vader waren geweest, zijn we met de bench en pups naar huis gaan lopen. Op dat moment kwam er een jonge labrador aan gerend. Hij vond de pups geweldig. de pups vonden hem ook geweldig. Ze waren allemaal heel blij.

Eenmaal thuis aangekomen hebben we ze weer water gegeven en in de puppyren gezet. Ze gingen meteen lekker slapen, Het was ook lekker koel in de keuken. 

Op naar dag 3 van de socialisatie.

Woensdag 10 juli, 2024

Vandaag gingen we met de bus naar de Intratuin in Duiven. De heen weg liepen ze nog wat rond in de bench in de bus.

Daar aangekomen liepen we naar de grote schuifdeur. Balou liep meteen mee, maar Boaz vond het heel spannend. Uiteindelijk waren ze allebei in de hal. We hebben een karretje gepakt en de pups daar in gedaan. Ze bleven wel aardig rustig.

Ze hebben ook nog even gelopen daar. Een klein meisje vond ze zo leuk en ging op de grond bij ze zitten. Balou en Boaz speelden ook echt met haar. Op een gegeven moment kwamen we bij het restaurant. Daar hebben we wat gedronken en zijn op een punt gaan zitten waar veel mensen langs kwamen. Er waren ook veel geluiden aanwezig.

Daarna zijn we bij de water ornamenten gaan kijken en bij de vissen. Toen zaten ze weer in het karretje. Ze gingen op laatst in het karretje liggen. Ook toen kregen de pups veel aandacht van mensen die eerder een bobtail hebben gehad, van kinderen en hun ouders en ouderen. We liepen terug naar de bus en ze waren wel zo moe van de indrukken en alles dat ze lekker in de bus hebben geslapen. Thuis aangekomen hebben we ze in de puppy ren gezet, zodat ze helemaal tot rust konden komen.

Het was weer een geslaagde dag op naar dag 4.

Vrijdag 12 juli, 2024

Donderdag morgen zijn we naar het Biesemhuis geweest. Dit is een instelling voor mensen met geheugenstoornissen. De mensen zaten met hun ativiteiten begeleidster al op ons te wachten.

Sommige ouderen hadden Balou of Boaz vast gehouden en anderen hebben ze geaaid. De ouderen vonden het geweldig dat de pups er waren.

Ze vonden de pups heel rustig.  De pups gingen ook heel rustig liggen en voelden zich helemaal op hun gemak.

Ze zijn er een uurtje geweest. Dat was ook lang genoeg voor ze.

Zaterdag 13 juli gaat Boaz naar Friesland toe en 14 juli Balou naar Arnhem. Wij vinden dit één van de moeilijkste dingen die bij het fokken hoort. Je puppenkind loslaten en toevertrouwen aan een ander. Ook al weet je dat hij een goed huisje krijgt, is het altijd toch emotioneel als ze weggaan.

We hebben gedaan wat wij konden doen. We denken wel dat het hele blije hondjes zijn met een open karakter. Als ik zie hoe ze op mensen en dieren reageren dan is onze taak volbracht. Ze hebben niet alleen van ons geleerd, maar ook van de grote volwassen honden. 

Als wij op de computer trainings geluiden afspeelden met bv vuurwerk dan bleven de grote honden gewoon liggen. Zij reageerden daar helemaal niet op, waardoor de pups ook rustig bleven liggen.

Lieve Boaz en Balou. Ik wens jullie een heel goed leven toe en dat jullie maar veel plezier mogen hebben met jullie nieuwe baasjes.

Ik vind jullie allebei toppertjes en ga jullie zeker missen. Jullie zullen altijd onze puppenkindjes blijven en ik hoop veel van jullie te horen.

Boaz heeft zich enorm ontwikkeld. Hij was eerst de afwachtende van de twee, maar loopt nu als eerste naar de mensen toe en kwispelt dan enorm. Hij heeft een goot uithoudingsvermogen. Hij kan zichzelf heel goed vermaken met een speeltje.

Hij is ondernemend en erg grappig. Hij kan ook zo mooi met zijn koppie draaien als je wat tegen hem zegt. Hij is af en toe de ondeugd zelve.

Het naar binnen gaan bij grote gebouwen blijft nog wel eng, maar hij herstelt zich goed.

Het enigste nadeel is dat hij afgeleid is tijdens het eten en ook niet altijd zijn voer opeet.

Balou is een wat rustiger pup. Hij neemt veel eerder zijn rust dan Boaz. Ook hij heeft een mooie, open karakter. Hij en zijn broer zijn mooie hondjes.

Balou is nu wat afwachtender geworden. Echter bij grote gebouwen loopt hij zo mooi mee naar binnen. Hij heeft een lief aandoenlijk koppie. Hij loopt wel gewoon naar de mensen.

Het voordeel bij hem is dat hij goed eet, maar hij is dan wat onbenullig. Hij duwt soms zo hard met zijn poot in de bak eten dat hij beiden bakken met brokken omgooit.

Ze zijn zeer op elkaar gesteld en soms hebben ze ook wel eens ruzie.

We houden van jullie allebei....dikke kus en knuffel.